‘’Cehennem, ihtiyaç duyulmama hissidir. Cennetse ihtiyaç duyulmaya ihtiyaç duyma

‘’Cehennem, ihtiyaç duyulmama hissidir. Cennetse ihtiyaç duyulmaya ihtiyaç duymama hissi… Ben cennetime gidiyorum nihayet.. Yine de unutturamazlar beni, kalkar boşluğum konuşur benim yerime. Ve kimsenin rahatsız olmayacağı kadar uzun zaman geçtiğinde, belki bir gün, beni de hatırlarlar’’ Mari Gerekmezyan ın 1947 yılında 34 yaşında tüberkülozun pençesinde, ölüm döşeğinde söylediği sözlerdi bunlar.
Mari Gerekmezyan 1913 Kayseri Talas doğumlu bir Ermenidir. İstanbul Üniversitesi Felsefe bölümünde okuyan Gerekmezyan daha sonra Güzel Sanatlar Akademisi heykel bölümüne misafir öğrenci olarak girer. Akademide evli bir asistan ile yasak aşk dedikodularına karışır adı. Bu nedenle unutulmuş, unutturulmuş bir heykeltraştı o. Yasak aşk dedikoduları bir yandan bu aşk dolayısıyla ona mesafeli duran çevresi bir yandan, Mari Gerekmezyan itinayla yalnızlaştırılmış bir kadındı. Dönemin basını, Ankara’daki resim heykel sergilerinde üst üste aldığı ödüllerde adını geçirmekten bile imtina etmişti.

Yasak aşkı onun için şiirler yazdı, resimlerini sigara paketlerine çizdi.

Karadutum, çatal karam, çingenem
Nar tanem, nur tanem, bir tanem
Agaç isem dalımsın salkım saçak
Petek isem balımsın a gülüm
Günahımsın, vebalimsin.
Dili mercan, dizi mercan, dişi mercan
Yoluna bir can koyduğum
Gökte ararken yerde bulduğum
Karadutum, çatal karam, çingenem
Daha nem olacaktın bir tanem
Gülen ayvam, ağlayan narımsın
Kadınım, kısrağım, karımsın.
II
Sigara paketlerine resmini çizdiğim
Körpe fidanlara adını yazdığım
Karam, karam
Kaşı karam, gözü karam, bahtı karam
Sıla kokar, arzu tüter
Ilgıt ılgıt buram buram.
Ben beyzade, kişizade,
Her türlü dertten topyekün azade
Hani şu ekmeği elden suyu gölden.
Durup dururken yorulan
Kibrit çöpü gibi kırılan
Yalnız sanat çıkmazlarında başını kaşıyan
Artık otlar göstermelik atlar gibi bedava yaşayan
Sen benim mihnet içinde yanmış kavrulmuşum
N'etmiş, n'eylemiş, n'olmuşum
Cömert ırmaklar gibi gürül gürül
Bahtın karışmış bahtıma çok şükür.
Yunmuş, yıkanmış adam olmuşum.
Karam, karam
Kaşı karam, gözü karam, bahtı karam
Sensiz bana canım dünya haram olsun.
Bedri Rahmi Eyüboğlu