Vaka-i Vakvakiye ya da Çınar Olayı , Osmanlı Devleti’nde 17. yüzyılda IV. Mehmet‘in saltanatı sırasında 4 Mart – 8 Mart 1656 tarihleri arasında İstanbul’da çıkan askerî bir ayaklanmadır.
Vaka-i Vakvakiye – Çınar Olayı
IV.Mehmet 1652 yılında malî durumu düzeltmesi için Tarhuncu Ahmet Paşa’yı sadrazam yaptı. Gereksiz giderleri azaltan ve tüm görevlilere vergi koyan sadrazam devletin gelirini artırdı. Ancak rakipleri tarafından padişahın gözünden düşürüldü ve öldürtüldü.
Tarhuncu Ahmed Paşa’dan sonra sadrazamlığa Derviş Mehmed Paşa getirildi. Ama anarşiyi o da önleyemedi. Birbuçuk yıl kadar sonra vücudunun bir kısmına inme inmesi üzerine sadaretten ayrılınca, Damad Ipşir Mustafa Paşa sadrazam oldu. O da bu makamda altı ay kalabildi ve bir isyan sonunda kendi adamları tarafından öldürüldü.
Onun yerine ikinci defa sadrazam olan Kara Murad Paşa ise bu makamda üçbuçuk ay kaldı. Onun yerine getirilen Damad İbrahim Paşa ise altı ay kadar sonra istifa etti. Bunun üzerine sadaret mührünün, Girit’de serdar-ı ekrem (başkumandan) olarak bulunan Deli Hüseyin Paşa’ya gönderilmesine karar verildi.
Sadaret mührünün Gazi Hüseyin Paşa’ya gönderilmesini çekemeyen Zurnazen Mustafa Paşa İsyan çıkarttı. Sultanahmet meydanında onun kışkırtmasıyla toplanan asker kelle istiyordu. İsyanın asıl sebebi kapıkulu ocaklarına düşük ayarlı akçe verilmesiydi.
Asiler sarayı da tehdit ediyorlardı. Padişahtan ‘Ayak divanı’ istediler. Henüz 14 yaşında olan padişah, asilerin istediği 30 kişinin, başını onlara vermek zorunda kaldı. Asiler kendilerine verilen başları Sultanahmet’meydanındaki bir çınar ağacına astılar. O tarihten beri bu olay “Vak’a-i Vakvakiye – Çınar Olayı” olarak anılır.
